Σκυφτός στα καφενεία,στους δρόμους σκεφτικός
Ξαναέβλεπα τις προάλλες τον κλέφτη των ποδηλάτων και στάθηκα σε μια σκηνή,όχι ιδιαιτέρως σημαντική για την πλοκή του έργου,εκεί όπου ένας νέος συμβουλεύεται μια αγύρτισσα για κάποιο ερωτικό του θέμα,έχοντας αδήριτη την ανάγκη των υποτιθέμενων προρρήσεων της.Η σιμωνία χλευάζεται ακροθιγώς,απεικάζοντας την ευπιστία των απελπισμένων όμως δεν είναι αυτό το στοιχείο που μου κέντρισε το ενδιαφέρον αλλά η απάντηση που του δίνεται.Σαν μια άλλη Πυθία,χωρίς να του λέει ξεκάθαρα πως δεν υπάρχουν ελπίδες,τον συναινεί να πάψει να τσαπίζει σε άγονο χωράφι και όταν αυτός αποδεικνύεται αμβλύνους,ο χρησμός της αποβάλλει το ένδυμα της ασάφειας για να δηλωθεί απροκάλυπτα πως το πρόβλημα είναι η δυσμορφία του.
"Είσαι άσχημος παιδί μου" του επαναλαμβάνει,αφήνοντάς τον εμβρόντητο,δίνοντας έτσι τη χαριστική βολή στην,κατησχυμμένη πια,εγγενή φιλαυτία.
Συνηθίζουμε να λέμε πως ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται όμως γι' αυτούς που η φύση στάθηκε φειδωλή στα δώρα της μια τέτοια ψύχραιμη αποδοχή της κατάστασης υπονομεύεται από έναν πικρό αυτοσαρκασμό που μυκτηρίζει νυχθημερόν το μαράζι τους-Οι παρασούσουμοι κομπιάζουν στην κριτική του βλέμματος,σκύβουν το κεφάλι για να αποφύγουν τις σιωπηλές βαθμολογήσεις της ωραιότητας,σκέφτονται διαρκώς μια άλλη,πιο δίκαιη,πραγματικότητα όπου τους προσφέρονται απλόχερα τα θέλγητρα του Γανυμήδη.
Ασφαλώς συνιστά μια οχληρή μεμψιμοιρία η καταγγελία της άνισης κατανομής του κάλλους,αν η τελευταία δεν αποτελούσε απλώς την εφελκίδα μιας υποδόριας πληγής που εξελίσσεται σε απόστημα με δυσάρεστα συμπτώματα,καθώς η χρόνια περιφρόνηση τρέφει και συντηρεί τόσο τη χολική διάθεση όσο και την ψευδαίσθηση μιας άλλης ομορφιάς,ψυχικής και πνευματικής.Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο παραπειστικό μιας και οι δυσειδείς δηλώνονται περιέργως ως οι κύριοι εκπρόσωποι μιας συναισθηματικής ειλικρίνειας.Είναι πρωτίστως έντιμοι και φιλαλήθεις,μέσα τους εμφωλεύουν τα πιο λεπτά και ευγενικά αισθήματα.
Και αν,παρ'ελπίδα,κάποιο βράδυ δύο αισθαντικά μάτια προσηλωθούν πάνω τους με λάγνα διάθεση,ανταποκρίνονται με προθυμία στο κάλεσμα,ντύνοντας όμως την πολύφερνη αλήθεια τους με λόγια δάνεια και απατηλά.
posted by still ill @ 1:47 PM
5 Comments:
Αλλά δεν είναι οι μόνοι που ντύνουν την αλήθεια τους με λόγια απατηλά. Κοιτώ γύρω μου, όλοι οι καλλωπισμοί, έξω και μέσα, είναι γεμάτοι υποκρισία, είναι φτιαγμένοι για τους άλλους. Κι ανήκουν σε ανθρώπους το λιγότερο μέτριους, όχι άσχημους, άντε να πω κι όμορφους (απροσδιόριστη λέξη, ίσως εξίσου παραπλανητική με την λέξη 'ασχήμια'). Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται, αλλά είναι πολύ πιο αληθινό το ψέμα το δικό του, γιατί στρέφεται μόνο ενάντια στον ίδιο και μόνο αυτόν κοροϊδεύει. Εγώ αυτό το παρατηρώ στα μουγγά και το καταλαβαίνω, γιατί στον έρωτα και στις αισθήσεις δεν υπάρχει ασχήμια, όταν τα μόνα μάτια μέσα από τα οποία βλέπει κάποιος τον κόσμο είναι τα δικά του.
Χάρηκα που σε ξαναδιάβασα. Καλές γιορτές σου εύχομαι, να είσαι καλά Still Ill.
Ευχές για τις μέρες κ. still ill ..
Συμφωνώ με την υποκρισία που αναφέρεις mindstripper,όμως δεν προσδίδω κακόσημη χροιά σε αυτή,τουλάχιστον όχι πάντα.Όσον αφορά στην τελευταία σου παρατήρηση,μιλάς για τον υποκειμενισμό του θεατή,και έχεις δίκιο,ο θεαθείς όμως στον οποίο εγώ αναφέρομαι βιώνει τον τρόπο που τον βλέπουν οι άλλοι σαν αναπόδραστη πραγματικότητα.
Σας ευχαριστώ για τις ευχές σας,καλά Χριστούγεννα και για σας και καλή χρονιά να έχουμε.
Καλῶς ἐπιστρέψατε [διότι ἐπιστρέψατε, ἐλπίζω]!
Καὶ μὲ τί ἐξαίσια καταγραφὴ τῆς ἀλήθειας!
Μιας αλήθειας επαχθούς, γι'αυτό "και στις απατηλές του κόσμου πανουργίες μαθητεύω".
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home